روزهای پسرانه

از روز سوم خرداد، مجددا سیر رویش دندونهای پسری شروع شد. در عرض چند روز 6 تا دندونش در اومدن. این روزها حسابی داغونم. انگار روحم مال خودم نیست. با کوچکترین حرف یا اشاره اشکم درمیاد. چندین بار سر ِ رامین عزیز و آریا داد زدم که بعدش حسابی پشیمون شدم وازشون عذرخواهی کردم. رامین عزیز که فکر نکنم خدا به دلرحمی اون کسی رو خلق کرده باشه اصلا به روم نمیاره و کلی دلداریم میده که منم باز تو این مواقع اشکم درمیاد. دلم واسه دوتاشون می سوزه. حسابی خرابمممم! عصرا میریم پارک، بعد پیش رامین، از اونجا هم رامین می بردمون پارک هنر. گاهی وقتا هم پارک اندیشه یا پارک شریعتی. آریا هم تاب و سرسره سوار میشه. خدا رو شکر. دیگه رو تاب پارک هم میشینه، آخه قبل...