دی 90

دی 90 –

تازگی ها پسرک فهمیده میشه از اینی که هست مستقلتر بود و تنهایی راحتتر میشه به همه جا سرک کشید واسه همین موقع گذاشتنش تو روروئک یک شلوغی میکنه مبنی بر عدم رضایت. از اون غول پلاستیکی خوشش نمی آد مخصوصا وقتی میذارمش که امنتر باشه و نیاد تو آشپزخونه تا من به کارام برسم بیشتر شاکی میشه. تمام وقتی که تو روروئکه، غر می زنه و منم همزمان هم به کارام می رسم هم باهاش حرف می زنم و شعر براش می خونم.

منم کارامو تو چند مرحله انجام میدم. قبل از خوابش واسه خودش غذا (سوپ) می پزم، وقتی هم خوابید واسه خودمون. راستی از کسانی که زودپز،پلوپز و وسایل دیگه ای از این دست رو اختراع کردند و به جامعه زنان و مادران پرمشغله تقدیم کردند کمال تشکر رو دارم چرا که آریا عملا هیچگونه وقتی واسه آشپزی های آنچنانی به بنده نمی ده.

خلاصه این روزا دربست در اختیار پسر گل گلی هستم. شب که می خوابه فرنی یا حریره بادومشو می پزم تا واسه فرداش (صبحونه و عصرونه) آماده باشه، (یک روز در میون زرده تخم مرغ میل می کنه اونم با دردسر فراوان) روش پختن ناهار رو که عرض کردم که هر روز تهیه می شه به عنوان ناهار و شام همون روز.

این روزا تا تونستم از نظر مواد غذایی و ویتامین به آریاجون رسیدم. ماهیچه، کلم (در مدل های مختلف)، کدوحلوایی، گاهی وقتا شلغم و کلی از سبزیجات زمستانی رو تو سوپش می ریزم و چنان معجونی میشه که نگو...

دیگه اینکه مرحله اول واکسن آنفلونزاش رو هم زدیم (واسه بچه های زیر یک سال این پروسه در دو مرحله انجام میشه)