همه چی آرومه!!
همه چی آرومه!!
ایمن‌سازی خانه در طول بچه‌داری کاری‌ست اجتناب‌ناپذیر.
اما آن‌چه در طول دوران بچه‌داری اول و دوم (تا این لحظه) انجام دادیم؛ آیینه‌ای‌ست که گویا قرار است آینده‌ی پسران را در آن ببینیم
مشترکات ایمن‌سازی خانه؛ همان بستن در کابینت‌ها و کشوها، چیدن صندلی اطراف بوفه و آیینه و شمعدان و جمع کردن میزهای شیشه‌ای کوچک می‌باشد (که کل ایمن‌سازی در زمان کودکی پسربزرگه همین بود
)
اما ایمن‌سازی این روزها (دو ماه اخیر) کاملاً چهره‌ی جدیدتری دارد علاوه بر مشترکات؛
پتوپیچ کردن ستون‌های هال و پذیرایی، میز تلویزیون و رادیاتور
چسباندن پنبه به تمام گوشه‌های تیز (گوشه‌ی قرنیز)
چیدن صندلی اطراف تلویزیون برای جلوگیری از سقوط احتمالی (که چندین بار تا پیش از ایمن‌سازی در شُرُف وقوع بوده)
جمع کردن روروئک که تا به حال پسرک دو بار خودش را با صورت نقش بر زمین کرده
(پسربزرگه تا یک سالگی از روروئک استفاده کرد بدون کوچک‌ترین خطری)
و فیکس کردن در اتاق‌ها برای جلوگیری از خطرات احتمالی (چون یکی از بازی‌های پسرک باز و بسته کردن درهای اتاق‌ها می‌باشد
)
و البته بیرون کشیدن پسرک از داخل حمام و زیر میز ناهارخوری و مراقب بودن‌ش برای فتح نکردن تخت و مبل، کاری‌ست که روزی 300بار انجام می‌شود
گویا این داستان ادامه دارد...
+ خدایا شکرت
+ برای جلوگیری از گازگرفتن پسرک هنوز راهی پیدا نکرده‌ایم (تمام تن و جان‌مان کبود است
)
شوخی می کنم کاملا درکت میکنم چون علیرضا هم درسته محتاط بود ولی منم از این گیرها داشتم ولی اصلا نمی تونم درک کنم چطور روروئک و چپ کرده
ایشالا که همیشه شاد و سلامت باشند پسرهای نازمون
برای گاز گرفتن هم راهکار ندارم فعلا ولی بهش فکر می کنم ببینم چه میشه کرد! تو پرسش و پاسخ هم بگرد شاید چیزی پیدا کنی
آریا هم خیلی محتاط بود و مواظب خودش و هنوز هم همین طوره اما پوریا اصلا این طور نیست.
خودشو از روروئک دولا می کرد و یا اینکه با شتاب می روند (از مصدر راندن) و میخورد به مانع و چپ می شد که دیدیم انگار بهتره جمعش کنیم.
انشاءالله شما هم همیشه سالم و شاد باشید.
مادرانه های منم پره از همین ناله ها
دیگه اگه ناله هم نکنیم که با کارهای خونه+ کارهای بچه ها و خستگی هاش چطور تخلیه بشیم!
آخه نه که همیشه دور و برم خلوت بوده و سکوت و آرامش برقرار بوده، سیستم اعصابم پیاده شده