تولد 21 ماهگی گی گی لی

به سلامتی پسرک از جنس نیلوفرمان ساعات پایانی ماه 21 ام از عمرش را در کنار ما سپری می کند.

آقایی شده برای خودش، جزمواقعی که با کفش تق تقی که نمی دانم از کجا آورده و با آن روی اعصابمان لی لی بازی می کند، خدا رو شکر کودک عاقل و حرف شنویی می باشد و ما بسی به وجود پروجودش افتخار می نماییم.

پسری به شدت مهربان و آداب دان است و به همگان روی خوش نشان می دهد، مخصوصا طبقه ی کودک.

به رامین عزیز هم عجیب وابسته می باشد (البته در زمان حضورشان) و به کرات از ایشان باج می گیرد و رامین جان هم که دل گنجشکی دارند کوتاه می آیند در مقابل بالا بلندی های پسرک.

کما فی السابق، وسواس عجیبی در تناول نمودن دارد و هر چیزی را به دهن نمی گذارد و نمی خورد. و کلا هله هوله خور نمی باشد، خدا رو شکر.

هنوز هم جاروبرقی و ماشین لباس شویی رو به هر اسباب بازی ترجیح می دهد. و دلش می خواهد هر روز بنده با آنها کار کنم.

به ماشین و کلا هر وسیله نقلیه ابراز بسی علاقه می نماید. (ماشین، هواپیما، قطار) و سی دی هایی هم برای ملاقات با این غول های آهنی دارد.

جدیدا قلم می زند و طرح (از نوع خط خطی) و ما را وامی دارد برای کشیدن علائقش.

تیتراژ ابتدایی خبر 14 و 21 را از من هم بیشتر دوست می دارند، برای رصد برج میلاد.

کلا کودک ایمنی هست و دنبال کارهای خطرناک نمی رود، خدا رو شکر.

همچنان مطالعه و تورق کتابهای خودش و من و رامین عزیز را دوست می دارد و ما جرأت نداریم جلوی ایشان دست به کتاب یا مجله ببریم، چون از ما می گیرد و خودشان مشغول مطالعه می شود.

بسیار علاقمند می باشد به اینکه اتفاقات رخ داده طی روزهای گذشته و حال را به هنگام غذاخوردن بشنود (البته اگر در حال تماشای کلیپ های عموپورنگ نباشد و یا در حال دیدن عکسها و سی دی)

هنوز هم به هنگام تعارف یا دادن چیزی به ما یا هر کس دیگری از واژه ی مرسی (به زبان خودش هِسی) استفاده می کند! (هنوز تفکیک واژه ای بین گرفتن و دادن قائل نمی باشد)!

شبهایی که بیرون از خانه هستیم باید به تمامی فواره های اطراف منزل سر بزنیم. (آب نمای سهروردی شمالی، سه راه طالقانی، میدان سپاه، پیچ شمرون و جدیدا هم آب نمای میدان فردوسی که تا دیروقت حتی بعد از ساعت 10 شب هم بیدار است).

نسبت به قبل، ساعات بیشتری را برای خودش می باشد و سرگرم است. اخیرا هم رامین عزیز برای دیدن هواپیما چندین باری پسرک رو برده سمت آزادی و فرودگاه مهرآباد که پسری این رو هم از نزدیک ببیند. و هم چنین برج میلاد هم رفته. اما سیر نمی شود.

کماکان زبان مخصوص به خودش را دارد برای تفهیم منظورش. اما کلماتی را هم صحیح و درست به کار می برد.

خلاصه روز و روزگار خوشی داریم با پسری. خداوند حفظش کند برای ما و روزی همه ی مادران و پدران بنماید.

عنوان نوشت: خاله مریم مهربان آریا جون روزهای اول تولد پسرک لقب گی گی لی را به ایشان مرحمت نمودند. حالا ما هم مترصد و منتظر قدم نهادن پسرک خاله مریم به دنیا می باشیم تا اسمی بنهیم بر آن کودک. احتمالا پسر عمه زا (هر چند کودک پسر دایی زا مان می باشند) فعلا منتظر می مانیم تا 15 فروردین 92.