روزهای پسرانه

تو یکی از روزهای قشنگ و گرم تابستون لطف خدا شامل حال ما  شد و یکی از بزرگترین نعمتهاش رو نصیب ما کرد. هدیه خداوند چیزی نبود جز وجود یه موجود نازنین و دوست داشتنی تو وجود من  درسته اوایلش خیلی حالم بد بود، داشتم افسردگی می گرفتم اما کم کم همه چیز روبراه شد و همه چیز برگشت به حالت قبل با این تفاوت که من دیگه تنها نبودم. هر جا می رفتم کنجدم باهام بود، بیرون خونه، سر کار، تو خونه (مخصوصا ساعاتی که باید منتظر آقای همسر می شدم تا از سر کار برگرده، وجود نی نی بود که بهم آرامش می داد). . . . .  ناگفته نمونه که من اینجا (تهران) تنها زندگی می کنم به دور از خانواده و اومدن نی نی می تونست روزهامو قشنگ تر کنه مخصوصا که دی...