یه همچین پسری دارم من!

پسرک از اول هم از اون بچه‌­هایی بود که هیچ روی خوشی به حیوونای پولیشی ِ پشمالو نشون نداد. حتی وقتی که خیلی کوچیک بود.

جز اون مواقعی که تونسته بود چیزی بگیره دست‌­ش و ببره سمت دهن‌­ش. که اون موقع هم چند تا حیوون سوتی داشت که خیلی خوش‌­دست و خوش‌­خوراک (!) بودن و بیش­تر مواقعی که در حال دندون درآوردن بود، براش کاربردی بودن

بعد از اون هم، من گاهی با نشون دادن عکس حیوونا و درآوردن صداشون، سرگرم‌­ش می‌کردم و اون هم تقریبا بیش­تر حیوونا رو با صداشون می­‌شناخت. البته همه‌­ی این­‌ها واسه قبل از 14-15 ماهگی بود.

بعد از این­‌که به طور کامل دنیای الکترونیک منزل رو کشف کرد؛ دور حیات‌­وحش رو یه خط قرمز پررنگ کشید و هیچ علاقه‌­ای نشون نداد 

با این حال، من گاهی وقت­‌ها عکس حیوونا و بچه‌­هاشونو نشون‌­ش می­‌دادم، اسماشونو می­‌گفتم (نه در حد آموزش، فقط صـِـرف سرگرم کردن)

اما بعد از یکی دو روز اگه تو کتابی یا تلویزیون اون حیوون رو می­‌دید، هیچ واکنشی مبنی بر این­که به دنیای وحش علاقه داشته باشه نشون نمی­‌داد

من هم با خیال راحت و روانی آسوده، کلا بی­‌خیال این مقوله شدم و ترجیح دادم پسرک خودش رو با تکنولوژی و یا هر چیزی که بهش علاقه داره، سرگرم کنه

دیروز؛ پسرک، در حالی که جلوی در بالکن ایستاده بود و بیرون رو تماشا می­‌کرد، دو تا یاکریم رو تو بالکن دیده بود که داشتن از غذایی که براشون گذاشته بودم می­‌خوردن.

با یه هیجانی صـِـدام زد که مامان بیا، خروس اومده تو بالکن 

حالا من هی می­‌گم اینا یا کریمن، مگه قبول می­‌کنه؟ از من اصرار و از اون انکار

منم بی‌­خیال شدم!

پسرک با این­‌که خروس رو با اون حجم و ابعادش از نزدیک دیده، اما باز هم یاکریم ریزه میزه‌­ی بی­‌نوا رو به خروس تشبیه می­‌کنه 

خلاصه این‌­که باز هم مثل همیشه، آزاد گذاشتم‌­ش که از همون دنیای دست­‌ساز خودش و بشر لذت ببره

و خوش­حال‌­م که پسرک تا حدودی بهم فهمونده که به چه چیزهایی علاقه نداره تا الکی وقت خودشو خودمو تلف نکنم