روزهای پسرانه

این روزها آریا روز به روز تواناتر میشه و من از توانم کم میشه. هم جسمم و هم روحم. پاهامو دستام به طرز عجیبی درد می کنن. ماهیچه های ساق پام کش میان. خیلی درد دارم. روحم که داغونه. هیچ وقت اینطوری نبودم. بمب انرژی و روحیه بودم. با کوچکترین اشاره اشکم درمیاد. رامین عزیز که قربونش برم کلا همیشه در همه زمینه ها نقش تماشاچی رو به بهترین شکل ممکن انجام می داده و حالا در نقش همسر و پدر تماشاچی حائز رتبه های خوبی شده تقریبا یک تنه دارم سه نفر رو ساپورت می کنم، کارهای آریا که حتی یک نیروی کارآمد هم به تنهایی نمیتونه به همش برسه، کارهای خونه که هیچ وقت تموم نمیشه، رامین عزیز چندین بار پیشنهاد گرفتن یک پرستار (صرفا برای کمک به من) رو داده اما من زی...

این روزا که ماه رمضونه و هوا هم گرم، بیرون رفتن خیلی سخت شده. البته من روزه نمی گیرم اما بیرون از خونه، خوردن برام سخته. مخصوصا آب که پیاده روی تو گرما واقعا بی تابم می کنه. آریا جون یاد گرفته خودش از پله های سرسره میره بالا اما من تا اون بالا همراهیش می کنم. طفلی خیلی خوشحاله که مستقل شده. راه رفتن تو چمن رو هم خیلی دوست داره. تو پارک دنبال گربه ها می کنه. من هم خیلی خیلی حالم خوب شدهههههههههههههه  و به لطف خدا روزهام دارن قشنگتر میشن