اسفند90- رژه رفتن های آریا

تو آخرین روزهای اتراق دو هفته ایمون تو سمنان (12اسفند)، رامین عزیز اومد دنبالمون  و رفتیم تهران تا موقع رسیدن مامان و بابام، تو فرودگاه باشه و اونا رو بیاره خونه مون.

مامان و بابا غبار سفر معنویشون رو به خونه ی ما آوردن و تا عصر استراحت کردند و دوباره همگی با رامین عزیز راهی سمنان شدیم.

مهمونی مامان و بابا به خوبی برگزار شد. اما آریا از دیدن اون همه آدم دچار بهت و ترس شده بود و تمام وقت بغلم بود و حتی بغل رامین عزیز هم نرفت. ما هم زود سوغاتی هامون رو گرفتیم! و دو روز بعد راهی تهران شدیم و تا آخر اسفند موندیم سر خونه و زندگیمون.

عشق پرسه زدن تو خونه هوش از سر این پسر برده. صبح که از خواب بیدار میشه 2 تا چیز می گیره دستش و هی راه میره. به سلامتی و مبارکی دیگه محلی هم به روروئک نمیده، و من هم فقط واسه نرفتن به مناطق ممنوعه وقتی خودم حضور ندارم ازش استفاده می کنم که در نبود من دچار سانحه نشه. و از اونجایی که قسمت اعظم خونه سرامیک هست. تموم وقتی که آریا در حال قدم زدنه ، کار و زندگی رو رها می کنم و پا به پای آریاجون کالری می سوزونم، تا خسته بشه و بخوابه، من هم برسم به کارام.