روزهای پسرانه

این روزا شروع کردم به خونه تکونی. البته نه به اون معنا که تموم خونه رو بریزم به هم. گه گاه که حوصله دارم یه جایی رو تمیز می کنم. فعلا اتاق آریا جون رو حسابی تکون دادم. پیرو آب گرفتگی اتاق خواب وهال و حموم در پی بی تدبیری همسایه طبقه بالا، برای شب خوابیدن راهی اتاق آریا جون شدیم. آریا رو هم واسه خواب روزش راهی اتاق خودش کردم. چون همه جا بوی نم و رنگ میده. بدین ترتیب قصد دارم کم کم او رو به اتاق خودش عادت بدم. مرحله دوم واکسن آنفلونزا رو هم زدیم. مادر و پدر عزیزم هم واسه دیدن بزرگای فامیل و حلالیت طلبیدن از اونا! به قصد عزیمت به مکه در دو مرحله ما رو سرافراز کردند که بدین جهت منم در دو مرحله خوشحال شدم و اندکی روح ناآرام و خسته م آروم...

این روزا آریا داره تندتند دندون در میاره یعنی تو 40 روز اخیر 6 تا دندون درآورده. 2 تا پایین، 4 تا بالا. دندونای پایینش وقتی می خنده پیدا میشن و قیافش خوردنی میشه. یه کمی سخت غذا می خوره، میذارمش تو روروئک، می برمش جلو آشپزخونه، یه دستم به کلید لامپه، روشن خاموشش می کنم. با یه دست بهش غذا می دم تا دهنشو باز کنه و غذا بخوره. هر روز و هر شب کارم همینه. با هم بازی میکنیم. کتاب براش می خونم. با عروسکاش سرگرمه البته تنها کاری که باهاشون می کنه خوردنشونه. خیلی بامزه این کارو میکنه. رامین عزیز هم تازگی ها موقع حموم بردن آریا بسیار بیشتر از قبل همکاری میکنه آخه داره کم کم یاد می گیره. من هم که کماکان رژیم لبنیات گاوی دارم. با یک مکافات و ...

دی 90 – تازگی ها پسرک فهمیده میشه از اینی که هست مستقلتر بود و تنهایی راحتتر میشه به همه جا سرک کشید واسه همین موقع گذاشتنش تو روروئک یک شلوغی میکنه مبنی بر عدم رضایت. از اون غول پلاستیکی خوشش نمی آد مخصوصا وقتی میذارمش که امنتر باشه و نیاد تو آشپزخونه تا من به کارام برسم بیشتر شاکی میشه. تمام وقتی که تو روروئکه، غر می زنه و منم همزمان هم به کارام می رسم هم باهاش حرف می زنم و شعر براش می خونم. منم کارامو تو چند مرحله انجام میدم. قبل از خوابش واسه خودش غذا (سوپ) می پزم، وقتی هم خوابید واسه خودمون. راستی از کسانی که زودپز،پلوپز و وسایل دیگه ای از این دست رو اختراع کردند و به جامعه زنان و مادران پرمشغله تقدیم کردند کمال تشکر رو دارم...

این روزا آریا با سرعت نور چهار دست و پا راه میره از همه جا میگیره بلند میشه. حتی از پرده. منم تمام وقت نگران سریدنش روی سرامیکا هستم. داره کم کمک وابسته میشه. اما تقریبا بغل همه کسی میره. وقتی هم بچه ها رو میبینه خیلی ذوق می کنه. با روروئک که وحشتناک راه میره. سریع دنده عوض می کنه، ترمز می کنه. شده یه راننده تمام عیار. واسه خودش کلمه اختراع کرده به لامپ میگه گپ . دائم چشمش به لامپه. علاقه خاصی هم به جاروبرقی داره و اسمشو گذاشته گِ .     علاقه زیاد آریا واسه ارتفاع نوردی ...

بنده متولد 13 امین روز آبان 1359 می باشم که به یمن قدوم مبارک گل پسر، بنده بیشتر متلذذ شدم از روز تولدم. رامین عزیز که طبق معمول هدیه اش نقدی بود (از طرف خودش و آریا جون) دوباره پسر بلوریم این روزا مریض شده. 3روز پشت هم تب داشت. دادن قطره استامینوفن هم که خوراندنش به آریا یک پروژه است. رفتیم مطب، دکتر بعد از معاینه چیز خاصی ندید. فقط گفت گوشش کمی ملتهبه که شربت سرماخوردگی و قطره استامینوفن تجویز کرده، قرار شده اگه تا دو روز دیگه بهتر نشد آنتی بیوتیک شروع کنیم. امروز دکتر جوونه اولین دندون پسرم رو دید. بعد از برگشتن از مطب در کمان ناباوری تب آریا قطع شد اما دوساعت بعد روی پیشونیش چند عدد لکه قرمز مشاهده کردم. فردا بیشتر شد و تقریبا ت...

آخرین روزهای مهر، ما برای بار چندم کوله بار بسته راهی سمنان شدیم من باب شرکت در عروسی دایی عزیزمان. از سپری کردن اوقات تو مراسم عروسی با داشتن یک بچه 6 ماهه چیزی قابل عرض ندارم!!! دقیقا روز 30 ام مهر ماه کودک بهاری من شروع به چهار دست و پا رفتن کرد. مستقل شدنت مبارک عزیزم.     ...

بعد از تصمیم بنده مبنی بر عوض کردن دکتر آریا، به همراه کودک چون برگ گلمان آن هم از نوع تپلش برای چک آپ راهی مطب دکتر دیگری شدیم. (البته بنده اسم این آقای دکتر را از زمان بارداری آریا از همکارمان که پزشک دوقلوهایشان بود شنیده بودم) آقای دکتر بعد از معاینات کامل، از وضعیت پسرگلمان ابراز رضایت کرد و تمامی مشکلات پیش آمده را منوط به مصرف لبنیات گاوی دانست. همچنین برنامه شروع غذای کمکی را از 11 مهر90 به بنده تحویل دادند. از آنجایی که معمولا مسافرت های برون شهری ما به سمنان (زادگاه من و رامین عزیز و البته خونه زندگی پدر و مادر من) محدود می باشد در اقدامی دیگر 5 روز پس از زدن واکسن 6 ماهگی راهی سمنان شدیم. لازم به ذکر است که آریا دو روز بعد از د...

از اونجایی که بعضی وقتها زندگی یا بهتره بگم زمونه به آدم حال میده، روز تولد آریا (90.1.11) مصادف شد با دومین سالگرد جشن نامزدی من و رامین عزیز (88.1.11) این اتفاق نادر را به فال نیک می گیرم و امیدوارم از این دست اتفاقات جالب و مثبت گهگاه روح از جنس حریرمان را بنوازد و ما را کیفور بنماید. آمین

روز 22 اردی بهشت ، یعنی 41 امین روز تولد پسرک، من ، همسر عزیز، بابایی و مامانی آریا به اتفاق همسفر کوچکمان راهی مشهد شدیم. سفر خوبی بود چرا که بابایی و مامانی هم با ما بودند و از همه مهمتر من هنوز در امور بچه داری جا نیفتاده بودم، هر چند که مادر بنده در این امر بسیار حرفه ای هستند اما یه قانون مسخره داشتم که 99% کارهای کودکمان را باید خودم انجام بدهم، و این شد که بعد از رسیدنمان به محل اقامت خستگی وصف ناپذیری بر من مستولی شد و هزار البته که کودک 40 روزه تقریبا شناختی از روز و شب واقعی ندارد و حال زار مادر خود را درک نکرده و شب هنگام به سختی می خوابید. مخصوصا شب برگشت که همگی به محض سوار شدن به قطار به خوابی عمیق فرو رفتند و من بینوا ...